Er zijn veel intrinsieke en extrinsieke factoren die leiden tot vertraagde wondgenezing. Onder hen vinden we: roken, ondervoeding, stress, leeftijd, slechte bloedcirculatie, maar ook pijn.
Wonden worden van nature gekoloniseerd met matrixmetalloproteasen (MMP's), die worden geëlimineerd zodra genezing heeft plaatsgevonden. Maar bij chronische wonden is er een fenomeen van zelfonderhoud van deze MMP's, die de wond koloniseren en voorkomen dat deze geneest. In dit geval moet het grondig en krachtig worden gereinigd en moeten deze MMP's worden verwijderd.

De voorwaarden die nodig zijn voor een snelle genezing gaan door een goede voedingstoestand en systemische factoren (goede vascularisatie, afwezigheid van pathogene kiemen, goede algemene conditie) Ondanks zorgvuldige lokale zorg kan genezing niet slagen. Verschillende factoren kunnen leiden tot vertraagde genezing. Ze kunnen intrinsiek zijn, specifiek voor het individu en aanpasbaar (tabak, ondervoeding, zwaarlijvigheid, enz.), of extrinsiek en niet-aanpasbaar (leeftijd, ischemie, behandeling tegen kanker).

Obesitas Slechte vascularisatie van vetweefsel
Slechte circulatie (V/A) Hypoperfusie
Ondervoeding Slechte collageensynthese
Bestralingen Vernauwing van het vasculaire lumen
Immunosuppressiva Verminderde collageensynthese
Stress Cortisol vermindert lymfocyten
Corticosteroïden Trage epithelialisatie

Het is noodzakelijk om de pijn die een distale vaatvernauwing en dus een nadelige hypoperfusie met zich meebrengt, aan de genezing toe te voegen.

Er is nog een andere, minder bekende factor die de wondgenezing vertraagt: matrixmetalloproteïnasen (MMP's), dit zijn proteasen die betrokken zijn bij celreconstructie. Ze werken door groeifactoren te activeren en het eiwit af te breken: ze snijden het in stukjes. Hun aanwezigheid is normaal tijdens de ontstekingsfase.

HOE WORDEN ZE GEPRODUCEERD?
Door geactiveerde ontstekingscellen.
Door wondcellen.
De hoeveelheid MMP is aanzienlijk bij chronische wonden

HUN ROL :
Metalloproteasen elimineren het beschadigde extracellulaire membraan, oefenen een werking uit op de biofilm (min of meer complexe, vaak symbiotische meercellige gemeenschap van micro-organismen), laten angiogenese toe, helpen littekencontractie (tijdens de hermodelleringsfase). Ze vinden dan ook hun nut tijdens de eerste fase.

WANNEER DE GENEZING VOLTOOID IS
En als er geen complicaties zijn, is er een normale productie van MMP-remmers. Maar op de chronische wond handhaven het overvloedige exsudaat en de fibrine (of necrose) het fenomeen van MMP, dat zich vermenigvuldigt. Ze gaan door met hun "reinigende" actie en houden een wond in stand die niet langer kan genezen.

Wanneer ze in een te grote hoeveelheid aanwezig zijn, vernietigen de MMP's op niet-selectieve wijze de groeifactoren of receptor van het extracellulaire membraan. De secretie van een MMP-remmer neemt af, waardoor ze een open veld blijven.De bacteriën die op de wond aanwezig zijn, produceren ook MMP's: het is een vicieuze cirkel die een belangrijke factor is in de vertraagde wondgenezing en het chronisch maken van een wond.

DE ONEVENWICHTIGHEID DOOR MMP's
Bij normale wondgenezing is er een balans tussen MMP's en groeifactoren. Wanneer de wond chronisch wordt, is er een verhoogde activiteit van metalloproteasen.
VOORBEELDEN:
Beenzweren/diabeteswond: MMP-1 X 65 (ten opzichte van normaal).
Doorligwonden exsudaat: MMP-9 X 25. Bij chronische wonden wordt een constante afname van groeifactoren gevonden.
Sommige laboratoria hebben MMP-remmers geproduceerd en geïntegreerd (bijv. Urgostart®) die genezing activeren.